W XV wieku Uniwersytet Krakowski zyskał sławę dzięki dwóm wydziałom: astronomicznemu, stworzonemu przez Stobnera i astrologicznemu, założonemu przez Marcina Króla z Żurawicy. Wydział astrologii był pierwszym tego rodzaju w Europie. Przyszli adepci nauki o gwiazdach mogli uczyć się nie tylko od renomowanych starożytnych i średniowiecznych uczonych, takich jak Arystoteles, Klaudiusz Ptolemeusz czy John Regiomontanus, ale także poszerzać zdobytą wiedzę dzięki studiowaniu na uniwersytecie oraz z podręczników autorstwa miejscowych, krakowskich mistrzów. Podręczniki te nosiły zwykle tytuł Introductorium astronomie, Introductorium astrologie lub Usus almanach i stanowiły rodzaj skryptu, który systematyzował podstawy wiedzy astronomicznej i astrologicznej. Ich cechy charakterystyczne ukazują dwa zachowane teksty napisane w Krakowie przez wybitnych uczonych ze Śląska, Jana z Głogowa i Michała Falkenera z Wrocławia; oba noszą tytuł Introductorium astronomie. Autorka ukazuje wkład tych uczonych i ich dzieł w rozwój astrologii i astronomii na Uniwersytecie Krakowskim na przełomie XVI i XVI wieku.