Tożsamość kulturowo-regionalna na Śląsku po 1945 r. – analiza sił spajających i destrukcyjnych określających spójność społeczną jako zjawisko historyczne (wybrane zagadnienia)

Plik Opis Rozmiar pliku Pobrania
pdf sobotka_70_2015_3_101–118 PDF
411 kB 288
Joanna 
Nowosielska-Sobel
Tożsamość kulturowo-regionalna na Śląsku po 1945 r. – analiza sił spajających i destrukcyjnych określających spójność społeczną jako zjawisko historyczne (wybrane zagadnienia)
[The cultural and regional identity in Silesia after 1945 – analysis of the bonding and destructive forces determining social cohesion as a historical phenomenon (selected issues)]
s. 101–118; pp. 101–118
Summary: p. 118; Zusammenfassung: S. 118

Tożsamość kulturowa ziem śląskich po II wojnie światowej była źródłem czynników prowadzących zarówno do spójności, jak i destrukcji. Są one głęboko zakorzenione w wydarzeniach z przeszłości. Proces kształtowania się identyfikacji kulturowej jest ciągły, żywy i dynamiczny, a wpływ na niego mają zarówno czynniki geopolityczne, społeczne i gospodarcze, jak i wynikające z postaw osobistych, indywidualnych, a także zbiorowych.

Rok 1945 był znaczący dla wszystkich części ziemi śląskiej, oznaczał nowy etap w procesie kształtowania tożsamości kulturowej i regionalnej. Górny Śląsk, Dolny Śląsk i Śląsk Opolski musiały stawić czoła różnym złożonym problemom. Na Dolnym Śląsku, z powodu wysiedlenia dominującej tu rdzennej ludności niemieckiej, tworzenie tożsamości zaczęło się niemal od zera. W przypadku Śląska Opolskiego konieczne było oparcie się na polskiej tradycji, nowo zdobytej przez ten region. Z kolei tradycja ta od zawsze istniała na wieloetnicznym i wielokulturowych Górnym Śląsku. Tutejsza złożona sytuacja wpłynęła na powstanie ograniczonych dążeń do stworzenia „narodu śląskiego”, które trzeba postrzegać jako odpowiedź na dziesięciolecia istnienia PRL, gdy kwestionowano specyfikę regionalną, etniczną i narodową.

212 Total Views 1 Views Today