Franciszek Roguszczak pochodził z Wielkopolski. Urodził się 18 XI 1880 r. w Górze w Poznańskiem. Był synem Andrzeja, rolnika, i Marianny ze Statkiewiczów. Był urzędnikiem, działaczem narodowym, politycznym i społecznym na Górnym Śląsku. Zajmował się dziennikarstwem. Był jednym z liderów Narodowej Partii Robotniczej na Górnym Śląsku w dwudziestoleciu międzywojennym. Był posłem Sejmu ogólnopolskiego (1922–1935) oraz autonomicznego Sejmu Śląskiego (1930–1931). Był demokratą i patriotą, przeciwstawiał się rządom sanacji. Dążył do scalenia poszczególnych dzielnic państwa polskiego możliwie szybko ku ujednoliceniu prawodawstwa samorządowego we wszystkich częściach Rzeczypospolitej.

Od połowy 1935 r. wycofał się z życia politycznego. W styczniu 1941 r., niemieckie władze okupacyjne wydaliły go na teren Generalnej Guberni z powodu odmowy podpisania listy narodowościowej. Przebywał wraz rodziną w obozach przejściowych w Sosnowcu i Tarnowie, a następnie trafił do Krakowa, gdzie zmarł 27 XI 1941 r., i gdzie został pochowany na Cmentarzu Podgórskim.