Augustin Arndt był jednym z najwybitniejszych pisarzy jezuickich działających na przełomie XIX i XX w. Jego zainteresowania obejmowały egzegezę Biblii, prawo świeckie i prawo kanoniczne. Mało znane jest natomiast jego zaangażowanie w ruch trzeźwościowy. Po przedstawieniu zarysu dziejów ruchu antyalkoholowego w diecezji wrocławskiej autorka omawia życie i twórczość Arndta, koncentrując się na jego pracy jako dokumentalisty ruchu trzeźwościowego w diecezji wrocławskiej. Kolejno omawia: dzieło Franciszka Beringa Odpusty. Podręcznik dla duchowieństwa i wiernych opracowane i przetłumaczone przez Arndta; własne dzieło Bractwo wstrzemięźliwości; redagowany przez Arndta kościelny periodyk „Posłaniec Niedzielny dla Diecezji Wrocławskiej” („Niedzielny Kurier dla Diecezji Wrocławskiej”), a zwłaszcza dodatek do niego, nazwany „Wstrzemięźliwość”. Dodatek ten był skierowany do promotorów i członków kościelnych bractw trzeźwościowych. Autorka uznaje A. Arndta za prekursora historiografii ruchu trzeźwościowego w diecezji wrocławskiej.