W okresie pięciu lat trwania projektu badawczego Cuius regio 24 autorów z Niemiec i Polski zajęło się badaniami nad kwestią spójności Śląska jako regionu. Ich ostateczny efekt jest daleki od jasności. Udało się wykazać, że region ten, rozumiany jako społeczność mieszkańców nad Odrą, ma bardzo dynamiczny charakter. Historyczny Śląsk, który jako region uformował się w XIV i XV w. z autonomicznych państw (księstwa śląskie), był od początku ideą zależną od historycznych uwarunkowań rządzących funkcjonalnością poszczególnych krajów. W XIX w. region ten jako wspólnota zdecydowanie podzielił się na cztery nowe przestrzenie. Jako odrębne jednostki uformowały się wówczas: w granicach Prus (później Niemiec) – Dolny Śląsk, Śląsk Opolski i Górny Śląsk, w granicach Czech – Śląsk Cieszyński (Opawski). „Śląsk” pozostał jednak jako punkt wyjścia do refleksji nad regionalnym wymiarem działań społeczności zamieszkujących brzegi Odry.

Śląsk był i nadal pozostaje stałym punktem odniesienia zarówno dla mieszkańców jak i nowych regionów, czynnikiem stabilizującym, podnoszącym rangę związanych z nim działań społecznych. Śląska był i nadal pozostaje regionalną wspólnotą niezwykle żywą, zmieniającą się, aktualizującą się poprzez mocne i żywe tożsamości lokalne niezbędne dla lokalnych społeczności i ich poszczególnych członków. Śląskość była i nadal pozostaje niezbędna jako stały punkt odniesienia dla ciągle zmieniających się form zależności całych społeczności lokalnych oraz ich pojedynczych członków. Ostatecznie, region ten pozostaje obszarem otwartym, wielokulturowym i głęboko podzielonym. Dokładnie takim, jakim był zawsze przez długie wieki swojego istnienia.