Artykuł jest próbą ponownej odpowiedzi na pytanie czym była potestas Legnicensis wspomniana w dokumencie Bolesława I Wysokiego dla opactwa cystersów w Lubiążu z 1175 r. Autor opowiada się przeciwko tezie, że była ona synonimem kasztelani w Legnicy, wskazując, że w tym czasie na Śląsku nie istniały jeszcze kasztelanie. Autor, wskazując na ewidentny związek instytucjonalny tej potestas z legnicką rezydencją Henryka I Brodatego, koncentrację dowodów starań o zbudowanie silnego fundamentu władzy w regionie legnickim, oraz wspierając się tezą Janusza Bieniaka o rozwoju politycznym w dynastia Piastów w latach 1177–1202, twierdzi, że owa tajemnicza jednostka wymieniona po raz pierwszy w dokumencie z 1175 r. stanowiła próbę utworzonia przez Bolesława Wysokiego (zapewne w oparciu o wcześniej istniejące „terytorium legnickie”) silnej „odskoczni” dla syna i następcy. To właśnie terytorium legnickie stanowiło zaplecze, na którym oparł swe starania o następstwo po ojcu Henryk Bolesławic. Pierwszym jego krokiem w wielkiej polityce było zresztą rozszerzenie statusu Legnicy – władztwa rodzinnego, nieskrępowanego pretensjami innych Piastów – na terytoria wrocławskie i głogowskie poprzez wykupienie praw senioralnych Mieszka Plątonogiego. Krok ten nadaje legnickiej potestas rys prekursorski – gdyż, jak się wydaje, to właśnie od Legnicy rozpoczęło się budowanie przez Piastowiców całkowicie suwerennych władztw.